Mityczna cudowna reklama CPM

Na fali wzburzonej przez ostatni wpis o tym, że jako blogerzy musimy szanować reklamodawców, dziś dalszy ciąg mojego punktu widzenia.

Dziś będzie o tym, jak to nie ma darmowych obiadów i jak to nie ma opłacalnych dla blogerów reklam CPM. Czyli diagnoza sytuacji. Oprócz tego także propozycje rozwiązań, czyli co można z tym fantem zrobić.

W poprzednim wpisie przedstawiłem Wam, jak wyglądają najlepsze modele rozliczania reklamy z punktu widzenia reklamodawcy. Dziś pora przedstawić legendarne modele reklamowe, które zdaniem wielu są najbardziej opłacalne dla nas, blogerów. Legendarne, a w zasadzie mityczne, bo z rzeczywistością mają niewiele wspólnego.

Oto, jak typowy bloger patrzy na potencjalne modele wynagradzania go za emisję reklamy. Najbardziej odpowiadają mu (w kolejności od najlepszych, do najgorszych):

• stała stawka za dzień emisji reklamy, jak w AdTaily, bo od razu wie, ile zarobi na zapaskudzeniu sobie bloga reklamą,
• rozliczanie za wyświetlenia w modelu CPM, co jest nieco gorsze od powyższego, bo przecież to nie od niego zależy, ilu czytelników w danym dniu wejdzie mu na stronę,
• wynagrodzenie za kliknięcia (CPC), są jeszcze gorsze, bo przecież jak ma on zapewnić, żeby ludzie klikali w te reklamy?,
• wynagrodzenie za akcję to kolejny krok w złą stronę — tu samo kliknięcie i przekierowanie nie wystarczy, tu bloger może stracić pieniądze na przykład przez jakieś błędy na stronie reklamodawcy, które uniemożliwią czytelnikowi dokonanie tej akcji, lub zniechęcą go,
• wynagrodzenie za zakup — tu miejsc, w których czytelnik może zrezygnować z zakupu, jest jeszcze więcej,
• prowizja za zakup — a jeśli klient kupi coś taniego? a co, jeśli czytelnik w ogóle nic nie kupi i będę paskudzić sobie bloga reklamą za darmo?!

Szybki rzut oka na poprzedni wpis wskazuje, że jest to ta sama lista, co ostatnio, ale odwrócona. Czyli w dużym skrócie, im lepszy model rozliczania reklamy z punktu widzenia reklamodawcy (dający mu bezpieczeństwo), tym gorszy z punktu widzenia blogera. I odwrotnie.

Naturalną koleją rzeczy jest zniechęcanie się blogerów do modeli z dolnej części listy i wybieranie tych z górnej. I preferowanie przez nich na przykład modelu CPM nad modelem CPC. Stąd tytuł dzisiejszego wpisu.

Już od dawna chciałem o tym napisać, bo co i rusz zgłasza się ktoś do mnie mailem z prośbą „napisz coś o programie cpmprofit, tam podobno można zarobić”. Już kilku czytelników próbowało mi zaspamować komentarze swoimi linkami partnerskimi do tej sieci. A mnie się nawet nie chce tego programu testować, bo jestem głęboko przekonany, że on się mi nie opłaci!

Im gorszy model rozliczania reklamy dla reklamodawcy, tym większe jego ryzyko, że na reklamie straci a nie zyska. I jak sądzicie — kto ostatecznie będzie obciążony tym ryzykiem? Reklamodawca, pośrednik (sieć reklamowa), czy bloger? No to ja Was oświecę — bloger. To bloger dostanie tak niską stawkę za wyświetlenia, żeby opłacało się to i reklamodawcy, i pośrednikowi.

Wiecie, co za tym idzie? Niskie stawki prowadzą do tego, że reklamy CPM emitowane są na śmieciowych stronach, które inaczej nic by nie zarobiły. Na tych, gdzie ruch jest kiepskiej jakości, bo na przykład są to ludzie mało skorzy do wydawania pieniędzy. Albo po prostu ludzie, którzy w danym momencie szukają informacji w nie zamierzają wydawać pieniędzy na zakup czegoś. To z kolei obniża wartość reklamy w tym modelu i znów stawka się obniża. I znów kosztem blogera.

W świecie ekonomii nie ma czegoś takiego, jak darmowy obiad. Za każdy „darmowy” obiad ktoś musi zapłacić.

Na czym tak naprawdę możemy najwięcej zarobić?

Ja najbardziej lubię programy partnerskie. Uważam, że ich potencjał do zarabiania nam pieniędzy jest najwyższy. Ryzyko dla reklamodawcy jest najmniejsze, dlatego w tym modelu reklamodawca może ustalić obfitą prowizję. Tym większą część ceny produktu może przeznaczyć na wynagrodzenie dla mnie. I tak na tym zarobi, bo zapłaci mi tylko za pozytywny efekt reklamy.

Jeśli tylko miałbym wybór, z przyjemnością ograniczyłbym się tylko do różnego rodzaju programów partnerskich. Wiem, że na moich blogach jest ruch wysokiej jakości, co mam nadzieję nie jest dziełem przypadku, tylko skutkiem wysokiej jakości treści. A wysoka jakość treści i ruchu daje spore szanse na to, że moi czytelnicy zostawią u kogoś w sklepie swoje pieniądze.

Programy partnerskie dają mi jeszcze jedną cholernie ważną rzecz. Niekiedy pozwalają mi się zabezpieczyć przed tym, że sprzedawca zmarnuje szansę na przekonwertowanie gościa w klienta. Pozwalają mi przesłać do sklepu nie kogoś zainteresowanego tematem, tylko kogoś, kto chce od razu kupić ten produkt. Dzięki wykorzystaniu idei przedsprzedaży i zmianie punktu ciężkości reklamy na blogu mogę zwiększyć swoje szanse na zarobienie pieniędzy w takim programie partnerskim. O przedsprzedaży będzie więcej w jednym z kolejnych wpisów, bo to ciekawa koncepcja, którą powinniście poznać.

Dlaczego więc korzystam z innych form reklamy? Bo PP są w Polsce jeszcze w powijakach i w wielu branżach ich w ogóle nie ma. Albo nie potrafię ich znaleźć. Przecież nie będę zapychał sobie miejsca reklamowego byle PP, który nie pasuje tematycznie do mojego bloga, prawda? Zdarzają się też programy partnerskie mało uczciwe, na których mimo szczerych chęci nie można zarobić. Przykładem niech będzie PP księgarni motoryzacyjna.pl, który jeszcze rok temu stanowił dla mnie zauważalne źródło dochodu, a teraz po prostu nie działa. No ale jeśli jeden PP nie daje nam zarobić, to po prostu zmieniamy koncepcję reklamy, albo zmieniamy w ogóle program partnerski.

matipl napisał w komentarzu:

Ja z programami partnerskimi mam tylko jeden problem: nie lubię polecać ludziom, czegoś co sam nie uznam za dobre.
Mnie nie satysfakcjonuje 5% prowizji od produktu, którego bym nie tknął, a co dopiero kupił.

I z takim podejściem zgadzam się w zupełności. Mogę reklamować jakiś produkt, którego nie znam. Nie widzę w tym nic zdrożnego. Ale polecać na pewno go nie będę. Tak samo nie będę polecać produktu, który przetestowałem, i który uważam za śmieć. Opiszę go, jasno wyjaśniając, czemu nie sprostał moim oczekiwaniom. Jednocześnie podam link partnerski, bo może ktoś z moich czytelników szuka jakichś innych zalet produktu, które on akurat posiada? Tym sposobem będę żyć w zgodzie z własnym sumieniem i zarabiać trochę pieniędzy.

matipl wspomniał o tym, że nie satysfakcjonuje go 5% prowizji. Niestety, są takie nisze, gdzie większej prowizji nie da się uzyskać. Tak, czy siak, program partnerski jest metodą na wyciśnięcie największych pieniędzy z tej niszy — nie da się więcej zarobić na kliknięciach, czy wyświetleniach reklamy z tej samej niszy. Powody wyjaśniłem w poprzednim wpisie.

Nie szukajcie metod na przerabianie ruchu kiepskiej jakości na pieniądze. Nie szukajcie frajera, który zapłaci Wam za miesiąc reklamy na Waszym niepopularnym blogu. Szukajcie takiego rozwiązania, które pozwoli zarobić Wam i reklamodawcy. Bo zadowolony reklamodawca to powracający reklamodawca, czyli więcej pieniędzy dla Was. Nie róbcie sobie krzywdy zaśmiecając blogi śmieciowymi reklamami za śmieciowe pieniądze.

Wpisy powiązane tematycznie:

Win-win-win, czyli strategia reklamowania czegoś na blogu
AdSense – reklama kontekstowa na blogu
Nie traktujcie reklamodawcy jak wroga
Reklama na blogach: AdSense kontra inne sposoby